مرور روایتی شیوه ی سنتی مرور متون است. در این گونه مرور، پژوهشگر در پی خلاصه کردن یا ترکیب مطالعات قبلی در مورد یک عنوان مشخص و نه یک سوال پژوهشی از پیش تعیین شده است که گاهی حیطه وسیعی را در بر می گیرد. پژوهشگر در این نوع مرور بیش تر به مطالعاتی توجه دارد که از دیدگاه خود او حمایت می کنند. در واقع او با این کار می خواهد اهمیت دیدگاه خاصی را نشان دهد. بدیهی است در این نوع مطالعه، پژوهشگر تمام مطالعات را مد نظر قرار نمی دهد و برخی از آنها را نادیده گرفته می گیرد. در نتیجه حاصل کار، معرف کل دانش درباره ی آن موضوع نیست و از این رو، قابلیت تعمیم ندارد. هم چنین در این نوع مرور، نویسنده متون اولیه را از حیث میزان تورش و کیفیت مورد ارزیابی نظام مند و سخت گیرانه قرار نمی دهد. در مرورهای روایتی استخراج داده ها نیز روش مند نیست و برخلاف نتایج اغلب کمی مرورهای نظام مند، نویسنده در مرورهای روایتی صرفا به توصیف ساده و به طور عمده کیفی از نتایج مطالعات انتخاب شده، اکتفا می کند. هرچند در این شکل از مرور الزاما شیوه معینی برای ترکیب و تحلیل نتایج وجود ندارد اما برای این مهم ممکن است از روش های تحلیل موضوعی (thematic analysis)، تحلیل گاه شماری (chronological analysis)، چارچوب های مفهومی (conceptual frameworks)، و تحلیل محتوا(content analysis) و جز آن بهره گرفته شود. با توجه به مواردی که در بالا ذکر شد هر چند خواننده با خواندن مرورهای روایتی به درک جامعی از مساله نمی رسد، اما متوجه اهمیت موضوع پژوهش می شود، می تواند نقایص موجود در دانش در مورد آن موضوع را دریابد و حتی برپایه آن سوالات پژوهشی و فرضیاتی مطرح کند. هم چنین مرورهای روایتی می توانند به شکل موثری برای مقاصد آموزشی در مقالات و کلاس ها یا در مواردی که در باره عنوان مورد نظر منابع و داده های کمی وجود دارد به کار گرفته شوند.

افسردگی در بیماران با بیماری های جسمانی گزارش شده است. در مطالعات متعدد و در بیماری های جسمانی مختلف، شیوع متفاوتی دارد و منجر به بروز شدت مختلف علائم در بیماری های جسمانی و پاسخ های مختلف به درمان می شود. هدف این مطالعه، (1) بررسی شیوع افسردگی در بیماران جسمانی مزمن در مقایسه با شیوع افسردگی در افراد سالم از لحاظ جسمی، (2) ارزیابی فرضیه ی وجود ارتباط مستقل بین افسردگی و بیماری های جسمانی مزمن، (3) شناسایی فاکتورهایی که ممکن است برای مداخله هدف قرار گیرند و (4) بررسی ارتباط آن با شدت و پیامدهای بیماری ها، پس از درمان می باشد. بیست و چهار مطالعه که بیماری های جسمی مزمن و افسردگی را در استان مازندران بررسی کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع افسردگی احتمالی در بیماران مبتلا به به بیماری های مزمن جسمانی، بین 1/13 تا 4/67 درصد، بسته به روش تشخیص و حساسیت ابزارهای مختلف افسردگی گزارش شد. شواهد نشان می دهند که افسردگی اثری منفی روی پیامدهای بیماری های جسمی و پاسخ به درمان در آن ها می گذارد. با توجه به شیوع قابل توجه اختلالات روان به ویژه افسردگی در بیماری های جسمانی مزمن و تاثیر منفی اختلالات روانی بر روند کنترل و درمان بیماری ها، لازم است مشاوره روانپزشکی به صورت منظم برای بیماران جسمانی مزمن در نظر گرفته شود.

کتاب سه جلدی زمان و حکایت (1983-1985) پل ریکور (1913-2005) را مهشید نونهالی از فرانسه به فارسی برگردانده که در سال 1397 به صورت کامل از سوی نشر نی روانه بازار شده است. کتاب ریکور اثری دشوار به شمار می رود که فهم آن نیازمند آشنایی نسبتا کاملی با رشته ها و شاخه های گوناگون علوم انسانی مانند فلسفه، تاریخ، ادبیات، روایت شناسی و. . . است. به همین دلیل، در اینجا کمتر به مجلد سوم و بیش تر به مجلد دوم پرداخته می شود. درباره ترجمه می توان ادعا کرد امانت و دقت رعایت شده است اما کاستیهای فراوانی به ویژه در زمینه زبان فارسی در آن وجود دارد. فارغ از مشکلات دیگر، نثر مترجم فاقد پویایی و روانی لازم برای انتقال مفاهیم ریکور است؛ وسواس در ترجمه و عدم انعطاف نحوی، کتاب را به اثری دشوار تبدیل کرده است. افزون بر این، در حاشیه این مقاله به اشتباهات بنیادین مترجم در ترجمه چند اصطلاح مهم مانند حکایت/ روایت، داستان/ تاریخ و. . . پرداخته می شود که پاره ای از مشکلات خواننده را در فهم متن سبب شده است. نگارنده بر آن است که توجه مترجم به میراث مترجمان پیشین می توانست بخشی از مشکلات ترجمه را بکاهد.

هدف: ارائه و توضیح روش تحلیل روایت: مهم ترین(تعاریف، کاربردها، اهداف، نقات قوت و ضعف، ویژگی ها، روش فرآیند، روایی و پایایی)روش گردآوری: مرور و مطالعه اسناد و منابع اطلاعاتی از کتاب و مقالات فارسی و انگلیسییافته ها: روایت گویی فعالیت بسیار مهم است، زیرا روایت ها به افراد کمک می کند تا تجربیاتشان به صحنه هایی معنادار از یک داستان تبدیل شوند. این امر مستلزم استفاده از روش های استدلال فرهنگی و ارائه محتوا است.روایت یک طرح اساسی برای پیوند دادن رویدادهای انسانی است که ترکیبی قابل درک را ایجاد می کند. روایت پژوهی از دو منظر طرح پژوهش و خروجی یک پژوهش مورد توجه قرار گرفته است. طرح تحقیق برای گردآوری و تحلیل روایت افراد از تجربیاتشان در طول زندگی استفاده شده است و خروجی تحقیق به بیان تحقیق پژوهشی اشاره دارد که به صورت داستانی به مخاطب ارائه می شود. یکی از مهم ترین تفاوت های قوم نگاری با پژوهش روایی این است که هدف مردم نگاری بررسی و درک فرهنگ و معنای آن بر اساس مشارکت کنندگان مختلف (رفتار، ارزش، طرز تفکر و...) است. در حالی که در تحقیق روایی، هدف آن شناخت تجربیات فردی و معنای آنهاست. داده های روایی مانند انواع مختلف داستان ها به روش های مختلفی از جمله مصاحبه های نیمه ساختاریافته، زمینه های کامپیوتری، مکالمات نوشتاری، روش های قوم نگاری، و زمینه های کاربردی مانند درمان جمع آوری می شوند.مطالعات روایت زندگی راهی قانع کننده برای آزمایش فرضیه ها ارائه می کند، زیرا آنها پویایی های روان شناختی غنی در زندگی انسان را نشان می دهند.نتیجه گیری: تحلیل روایی به عنوان یک روش کیفی برای پیشبرد تحقیقات اجتماعی، به طور فزاینده ای مورد استفاده محققان علوم اجتماعی و سایر حوزه ها قرار گرفته است

هدف این پژوهش، بررسی روایت شناختی و سبک شناختی روایت محرم اثر سیدمرتضی آوینی در چارچوب نظریه هوش داستانی رندال (1999) است. گرچه تاکنون مطالب بسیاری در مورد منحصربه فرد بودن روایت های این نویسنده بیان شده، هیچ پژوهش علمی به واکاوی ویژگی های خاص روایت شناختی در آثار او نپرداخته است. بررسی آثار آوینی بر مبنایی علمی و مبتنی بر نظریه های معتبر روایت شناختی، گامی موثر در جهت فهم بهتر ویژگی های این آثار و استفاده از این ویژگی ها در شکل ها و موقعیت های دیگر خواهد بود. در این مطالعه، ساز و کارهایی که در ارتقای هوش داستانی در چارچوب تحلیلی رندال دخیل هستند، و نمود آن ها در متن روایت محرم، با بهره گیری از مدل روایت شناختی لبوف (2001) مورد بررسی و ارزیابی کیفی و کمی قرار می گیرد. همچنین بخشی از ویژگی های روایت شناختی نثر آوینی با ذکر مثال هایی از نثر وی و از دیدگاهی سبک شناختی و در قالب نمودهای زبانی تبیین می شود.

نظریه روایت با توسعه ابزارها و مفاهیم نو تلاش کرده است الگوی روانی و معنای زندگی انسان را تجدید حیات بخشد. از چشم انداز روایت، شخصیت با زمینه ای اجتماعی- فرهنگی گره می خورد و با مولفه هایی چون هدفمندی، پیچیدگی، بافت گرایی و ذهنیت تعریف می شود. روایت به منزله امری زبانی، کانون توجه رشته های مختلف فلسفی، ادبی، زبان شناسی و روان شناسی قرار گرفته است. مرکز ثقل روایت، استعاره است. استعاره فرد به عنوان نمایش نامه نویس و راوی در قلب حوزه روان شناسی روایی قرار دارد و اهمیت آن تا به جایی است که مفهوم هویت روایی در حوزه روایت و هویت، مفهومی آشنا و بدیهی است. امروزه رویکرد و نظریه روایت به جایجای روان شناسی راه یافته و پژوهش های متنوع و وسیعی را به خود اختصاص داده و بیش از هر چیزی در حوزه روش شناسی علمی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مقاله حاضر، معرفی روش های مختلف اعم از کمی و کیفی در تجزیه و تحلیل داده روایی و همچنین تاکید بر مراحل مختلف تحلیل کمی و برقراری پایایی در تحقیق روایی است. بدین منظور نخست به کلیاتی در باب روایت پرداخته شده، سپس روش شناسی پژوهش های روایی به طور مشروح بیان شده است. در این چارچوب با ایجاد تمایز میان روش های تجزیه و تحلیل کمی و کیفی روایت، روش های مختلف تحلیل کمی و کدگذاری داده روایی معرفی شده است. برقراری پایایی در ادبیات تحقیق کمی روایت، فرآیندی است بسیار الزامی و پراهمیت. از این رو تلاش شده است تا ضمن بحث در باب مراحل مختلف این فرآیند، شاخص های آماری پایایی ارزیاب ها معرفی و موارد استفاده از هر کدام به طور مشروح بیان گردند.

عشقت رسد به فریاد ار خود بسان حافظ                                                  قـرآن زبـر بـخـوانــی در چــارده روایــتیکی از ابیات مورد بحث در دیوان حافظ که به اصطلاح محل نزاع است بیت یاد شده است. مشکل از چند حیث است.1. در مصراع اول «گر خود» صحیح است یا «ار خود» یا «ور خود»؟2. در مجموع، بیت را باید قضیه ای شرطیه دانست و معنا کرد یا به گونه ای دیگر؟3. مراد از چارده روایت در مصراع ثانی چیست؟در این نوشتار ما درپی بیان آنیم که اولا دو ضبط «گر خود» و «ار خود» که به یک معنایند و در شش نسخه اقدم (پیش از 850 ه.) آمده اند، بر ضبط «ور خود» که تنها در یک نسخه آن دوره (پیش از 850 ه.) آمده و شاذ و مشکوک است، ترجیح دارد.ثانیا و برمبنای نکته نخست باید در مجموع، بیت را قضیه ای شرطیه دانست و معنا کرد.و ثالثا مراد از چارده روایت، روایات چهارده معصوم علیهم السلام است در تفسیر و تبیین قرآن کریم. امید که این بحث در نظر افتد و راهگشا باشد.

این مقاله به بحث درباره یکی از روشهای نقد ادبی تحت عنوان معناشناسی می پردازد. ابتدا تفاوت میان معناشناسی و نشانه شناسی را باز نموده سپس کوچکترین عناصر روایی را مورد بحث قرار خواهیم داد. در این راستا برنامه های روایتی پایه نیز تشریح خواهد شد و سپس در یک نظرگاه کلی طرح روایت کلی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

اگر بپذیریم که هدف از علم نحو آن است که در هنگام سخن گفتن زبان را از اشتباه نگه داریم و هدف از علم منطق آن که به هنگام قضاوت و داوری اندیشه را از به خطا رفتن حفظ کنیم، هدف از علم اخلاق نیز حفاظت انسان از به خطا رفتن در رفتار است. آن سان که آدمی در اراده و عمل به دور از هوی و هوس و تقلید کورکورانه به راه مستقیم گام گذارد. در یک کلام، هدف از هر علمی غیر از علم اخلاق، دوری از خطا در مسائل و قضایای مربوط به آن است؛ ولی هدف از علم اخلاق آن است که بر اساس سعادت، رهبری، عدل، امنیت و تعاون، اجتماعی ایجاد کنیم که در آن زندگی از فساد ستمگری ها و عوامل شقاوت و طغیان حفظ شود و به سوی کمال سیر کند. این به مفهوم آن است که علم اخلاق اصلاح فرد و اجتماع را در پایبندی به راه مستقیم مدنظر دارد.در این مقاله تلاش می شود گزیده ای از ارزش های اخلاقی به استناد قرآن و روایات و نمونه ای از آثار ادبی سخن به میان آید.